- fiducia
- fīdūcĭa, ae, f. [fido]
[st1]1 [-] confiance.
- alicujus fiducia, Cic. Verr. pr. 40 : confiance en qqn.
- fiducia mei, Virg. En. 8, 395 : confiance en moi.
- ea tuā se fiduciā facere dicebat, Cic. Verr. 5, 136 : il faisait cela, disait-il, par confiance en toi.
- fiducia civitatis, Cic Verr. 5, 167 : confiance dans le titre de citoyen romain.
- fiducia stabilis benevolentiae, Cic. Lael. 52 : confiance dans un dévouement solide.
- fiducia loci, Caes. BG. 7, 19 : avantage d'une position (confiance qu'elle donne).
[st1]2 [-] confiance en soi, assurance, hardiesse.
- Caes. BG. 7, 76, 5 ; Liv. 30, 29, 4.
- fiduciam facere alicui, Sen. Ep. 24, 12 : donner de l'assurance à qqn.
- tanta fiducia sui : une si grande confiance en soi.
- fiduciam alicui afferre, Caes. : donner de l'assurance à qqn, inspirer de la confiance à qqn.
- fiduciam prae se ferre, Quint. : montrer trop d'assurance.
- non quo fiducia desit (mihi), Ov. H. 17, 37 : ce n'est pas que je manque de hardiesse.
[st1]3 [-] fidélité.
- Plaut. Trin. 1, 2, 105; Aul. 3, 6, 50.
[st1]4 [-] cession fiduciaire, cession de bien sur parole, fidéiscommis (ce qui est confié à la bonne foi, avec engagement moral de restituer sous certaines conditions en temps et lieu).
- Cic. Off. 3, 61.
- judicium fiduciae, Cic. Com. 16 : instance pour non-observation de contrat fiduciaire (instance traitant d'un abus de confiance).
- per fiduciae rationem fraudare aliquem, Cic. Cic. 7 : tromper qqn dans une cession fiduciaire.
[st1]5 [-] bien donné en hypothèque, gage, nantissement, dépôt.
- fiduciam accipere, Cic. Flac. 51 : recevoir un dépôt.
- fiducia commissa, Cic. : objet donné en gage.
* * *fīdūcĭa, ae, f. [fido] [st1]1 [-] confiance. - alicujus fiducia, Cic. Verr. pr. 40 : confiance en qqn. - fiducia mei, Virg. En. 8, 395 : confiance en moi. - ea tuā se fiduciā facere dicebat, Cic. Verr. 5, 136 : il faisait cela, disait-il, par confiance en toi. - fiducia civitatis, Cic Verr. 5, 167 : confiance dans le titre de citoyen romain. - fiducia stabilis benevolentiae, Cic. Lael. 52 : confiance dans un dévouement solide. - fiducia loci, Caes. BG. 7, 19 : avantage d'une position (confiance qu'elle donne). [st1]2 [-] confiance en soi, assurance, hardiesse. - Caes. BG. 7, 76, 5 ; Liv. 30, 29, 4. - fiduciam facere alicui, Sen. Ep. 24, 12 : donner de l'assurance à qqn. - tanta fiducia sui : une si grande confiance en soi. - fiduciam alicui afferre, Caes. : donner de l'assurance à qqn, inspirer de la confiance à qqn. - fiduciam prae se ferre, Quint. : montrer trop d'assurance. - non quo fiducia desit (mihi), Ov. H. 17, 37 : ce n'est pas que je manque de hardiesse. [st1]3 [-] fidélité. - Plaut. Trin. 1, 2, 105; Aul. 3, 6, 50. [st1]4 [-] cession fiduciaire, cession de bien sur parole, fidéiscommis (ce qui est confié à la bonne foi, avec engagement moral de restituer sous certaines conditions en temps et lieu). - Cic. Off. 3, 61. - judicium fiduciae, Cic. Com. 16 : instance pour non-observation de contrat fiduciaire (instance traitant d'un abus de confiance). - per fiduciae rationem fraudare aliquem, Cic. Cic. 7 : tromper qqn dans une cession fiduciaire. [st1]5 [-] bien donné en hypothèque, gage, nantissement, dépôt. - fiduciam accipere, Cic. Flac. 51 : recevoir un dépôt. - fiducia commissa, Cic. : objet donné en gage.* * *Fiducia, fiduciae, Fiance et asseurance.\Nunc propter te, tuamque prauos factu'st fiduciam. Plaut. Se confiant en toy, Pour la confiance qu'il ha en toy.\Minimae fiduciae exercitus. Liu. A qui on ne se fie gueres.\Mea fiducia promisit. Plaut. A ma fiance ou adveu.\Nihil est quod in dexteram aurem fiducia mei dormias. Plin. iunior. En t'attendant et fiant à moy, Sur mon attente.\Fiducia sui. Liu. Hardiesse et fiance qu'on ha de soymesme.\Qua fiducia id facere audeam, nec quid me nunc faciam icio. Terent. De quelle hardiesse.\Tantum illis in virtute ac fide Theodori fiduciae fuit. Liu. Tant se fioyent en la vertu, etc. Tant avoyent de fiance en, etc.\Fiduciam etiam diligentiae tibi habeo, vt credam te omni ratione id acturum. Plin. iunior. Je croy que tu seras si diligent que, etc.\Fiducia. Quand aucun voulant recouvrer deniers, vendoit son heritage par condition que l'acheteur luy promettoit à part et hors le contract de luy en faire revente en rendant son principal et les usures.\Fiduciam accipere. Cic. Vide ACCIPIO. Acheter heritage à ceste charge.\Fiduciam committere. Cic. Vendre à rachet, et à la charge de le povoir racheter quand on vouldra.
Dictionarium latinogallicum. 1552.